جاجیم یک صنعت های دستی بافته گردیده دو رو و قالیشویی در مشهد نسبتا کلفت میباشد که در مناطقی از غرب و شمال غربی میهن بافته میگردد و به کارگیری هایی مانند ذیل انداز، رختخواب پیچ و روکرسی داراست. کلمه و واژه جاجیم از حیث لغوی به جاجم بازمی خواهد شد و کلمه مترادف آن پلاس میباشد. ولی گفتنی میباشد از آنجایی که جاجیم در بخشها مختلفی بافته میگردد، ساکنین هریک از این بخش ها اسم خاصی برای آن داراهستند، مثلا در ایلام به آن جول گفته میگردد و آن را با استعمال از دستگاهی به نان جولایی یا این که جولاهی می بافند و از طرفی به بافنده آن جولاهه میگویند. جاجیم بهاین شکل میباشد که پرز ندارد و شما میتوانید از هر دو طرف آن به کارگیری فرمائید. نقش و رنگ هایی که روی جاجیم مشاهده میکنید با استعمال از تار و پود یکسان که از هر دو طرف مشهود است به دست میآید؛ این تولیدها که معمولا دارنده پهنا 20 تا 50 سانتی متر و ارتفاع 8 تا 10 متر میباشند و نقش و نگار جانور در آن ها معمولا در امتداد تار ها تکرار میگردد؛ این طرح ها دربرگیرنده: روش رویکرد، پله پله، کنگره ای و چهارخانه میباشد. عشایر غرب مرزوبوم و بیشتر سمت کردستان از جاجیم تحت عنوان رخت خواب پیچ به کار گیری می نمایند. امروزه شاهد ساخت و ساز نوع دیگری از جاجیم هستیم که از برای بافت آن از دستگاه های توسعه یافته، الیاف تصنعی و مصنوعی و رنگ های پیش ساخته استعمال میشود و عمدتا آنهارا با اسم جاجیم ماشینی میشناسند. ولی جاجیم دستباف و سنتی شم و اکنون خوب و صمیمی تری نسبت به مثال های ماشینی داراست. وسایلی که با استعمال از آن جاجیم بافی جاری ساختن میدهند عبارتند از: " دستگاه جاجیمبافی، دار جولایی، دار گیلان، میخ، دفه، کتف، شمشیره، سردار، کول، گورت، ماسوره و ماکو" همینطور پروسه جاجیم بافی به طور سنتی مشتمل بر چله دوانی و چله کشی روی دستگاه میباشد.
